Film; Consumeenzaam

Individuele reflectie
Het blok ‘Kunstzinnig Creëren’ ging over kunst en over de beweegredenen achter kunst, over creativiteit, manieren om jezelf te pushen om creatief te denken, het vormgeven van creatieve ideeën en daarnaast heel nadrukkelijk over samenwerken.
Hierbij kregen wij de volgende opdracht: het bedenken en schrijven van een filmscenario en vervolgens het maken van een film over een maatschappelijk en actueel thema. Dit moest gedaan worden in een aangewezen gemengde groep studenten.

In het begin zag ik dit hele project, om eerlijk te zijn, niet echt zitten. Het maken van een film leek mij een uitdaging maar op de een of andere manier stond het me toch tegen. Dit kwam voornamelijk doordat er in het begin een hele negatieve sfeer binnen onze groep heerste. Er was wel motivatie maar deze kwam er, naar mijn mening, niet heel geloofwaardig uit. Logisch eigenlijk als je bedenkt dat veel van ons elkaar helemaal niet kenden, sommigen niet altijd aanwezig konden zijn (gemengde groep; voltijd/deeltijd, Eindhoven/Tilburg, 2e/3e jaars), een deel van de groep een hele week niet aanwezig zou zijn in verband met het Fontys4Bosnië project en de toch al minimale tijd die we voor het gehele filmproject hadden. Dit leek te hoog gegrepen en stond ons dan ook als een obstakel in de weg.

Vervolgens was daar het kiezen van een thema. Een deel van de groep (waaronder ikzelf) hadden hiermee (op maandag) al een begin gemaakt en daaruit ontstond een, zo goed als klaar, concept voor de film. Op donderdag, toen de rest van de groep erbij kwam, werd dit hele concept onderuit gehaald. Op zich niet erg. Ik vind namelijk dat iedereen zijn of haar mening mag en moet kunnen laten horen. Toch kreeg ik daarbij ook het gevoel dat al het werk dat wij al op die maandag hadden gedaan, voor niets was geweest. Maargoed, niet veel woorden aan vuilmaken en vooral geen onnodige tijd aan verspillen, waren mijn gedachten. Er volgde een discussie over wat dan wel het thema van onze film zou gaan worden en waar onze film dan dus over zou gaan. Er volgde een stemming en uiteindelijk was daar dan ons uiteindelijke thema; consumeren maakt niet (altijd) gelukkig, de consumptiemaatschappij maakt niet gelukkig.

Bij het kiezen en bepalen van ons thema viel het me op dat sommige mensen meteen de rol van leider namen en dan met name in verbale zin. Ik ben zo helemaal niet. Ik observeer eerst (aan de expressie/lichaamstaal van mensen zie je vaak meer), luister vervolgens naar wat iedereen te zeggen heeft, neem dat in mij op en als ik vind dat ik ook wat zinnigs te melden of toe te voegen heb dan laat ik dat horen. Ik ben dus iemand die eerst de kat uit de boom kijkt maar vervolgens wel met (goede) ideeën komt. Ik liet mijn groep mijn ideeën en inzichten horen en vervolgens liet ik weten dat niet iedereen zijn of haar ideeën in de film kon hebben omdat we daar gewoonweg met teveel mensen voor waren. We zouden dus moeten accepteren dat niet met alle ideeën en inbreng iets gedaan kon worden. (De rest van de groep stemde hiermee in en vond dat eigenlijk meer dan logisch.) Ik gaf aan dat ik het dan ook niet erg zou vinden als mijn inbreng er niet in terug kwam aangezien het mij niet zo heel veel uit maakte waar de film over zou gaan. Mij ging het er vooral om dat we samen tot een film en tot een eindresultaat zouden komen.

Hier kom ik dan ook meteen bij een van mijn vooraf vastgestelde leerdoelen, namelijk het op tijd afronden van alles. Ik ben normaal gesproken iemand van het laatste moment. Ik ben geen planner en als er wel een planning is, dan vind ik het lastig om mij daar aan te houden. Daarnaast had ik nog een leerdoel en dat was samenwerken. Op zich is samenwerken voor mij geen probleem maar als ik de keuze zou krijgen om iets samen met mensen te doen of alleen, dan zou ik voor het tweede kiezen. Als ik dingen alleen doe of maak, dan kan dat op mijn manier, met mijn tijdsindeling, mijn manier van denken en dan hoef ik geen rekening te houden met andere mensen. Ik vind het fijner om dingen zelf en alleen te doen omdat ik mij daar vaak gewoon beter bij voel. Niet alleen omdat ik dan geen gezeur en gezeik van andere mensen heb maar ook en vaak omdat ik me dan beter voel over het eindresultaat. Daarbij geldt dat als er dingen misgaan of fout lopen, ik mijzelf daar dan alleen maar op kan aankijken. In een groep is dat wel anders..

Een mooi bruggetje om het onderwerp Gabor aan te snijden. Nadat we gezamenlijk het thema voor de film gekozen hadden en er mensen waren verkozen om het script te gaan schrijven (Gabor was een van hen), kregen wij een mail van Gabor waarin hij zijn ontevredenheid uitte over het uiteindelijk gekozen thema en script. Hij besloot om uit onze groep te stappen.

Mijn reactie op die mail was als volgt:

Ik wil hier niet veel woorden aan vies maken aangezien ik geen zin heb om met het vingertje te gaan wijzen. Dit is, naar mijn mening, ook niet nodig.

Het enige wat ik hierover kwijt wil is het volgende:
Waar gaat dit over!!
We zijn toch volwassen mensen!
Volwassen mensen met hetzelfde doel, namelijk het komen tot een mooi eindresultaat.
Dit zullen we samen moeten doen.
Samen staan we sterk!

We hebben weinig tijd
en er moet veel gedaan worden.

Mijn voorstel:
Iedereen de mogelijkheid geven om zijn/haar mening en gevoelens te uiten,
accepteren dat niet met alle ideeën en inbreng iets gedaan kan worden
en vervolgens SAMEN ons best doen om tot iets moois te komen
waarbij het fijn zou zijn als dit op een leuke en gezellige manier gebeurt.

Geef het een kans!
Wat jullie?!

Knuff
pe

Tot op heden snap ik nog steeds niet waarom dit nou precies zo gelopen is. Ik bedoel, ik respecteer Gabor’s mening en keuze maar naar mijn mening had het niet zo ver hoeven komen en hadden we dit op een normale manier uit kunnen praten of hadden we het er in ieder geval op een normale manier over kunnen hebben samen, met de gehele groep. Nu is het nog steeds een issue die maar aan de kant geschoven en dus niet uitgesproken is. Erg jammer.

Volgende punt. Mijn taken binnen de groep en binnen het filmproject. In het begin had ik aangegeven dat ik wel graag in de PR groep zou willen zitten en dat ik daarbij best een van de productieleiders zou willen zijn. Hier werd ik dan ook bij ingedeeld. Tijdens het filmen bleek dat er eigenlijk maar 1 productieleider nodig was. Wij hadden er drie. Twee van hen hingen er dus maar wat bij terwijl ze in de tussentijd veel nuttigere dingen zouden kunnen doen. Ik was hier eentje van. Ik besloot om me, samen met de rest van PR, terug te trekken en te gaan werken aan de vormgeving van de poster, flyer, dvd hoes, dvd, invulling van de première avond en ga zo maar door. Het brainstormen hierover nam uiteindelijk meer tijd in beslag dan we gedacht hadden en na twee intensieve dagen van denken, discussiëren, overleggen en meningen delen, hadden we drie concept ideeën maar zaten we eigenlijk nog steeds op het zogenaamde nulpunt.

Onze drie concept ideeën waren als volgt:
1. Mijn idee: een spiegel in de vorm van de driehoek. De kijker wordt geconfronteerd met zichzelf (spiegel) en moet gaan nadenken over zijn eigen consumptiegedrag. In de hoeken 3 producten die representatief zijn voor de 3 karakters in de film
2. Een spiegel met daarin een shoppingbag. In de spiegel zie je een tas wat het shoppen symboliseert. De spiegel is gebroken en symboliseert en uit elkaar vallen van ‘de droomwereld’.
3. Een eenzame vrouw op straat. De mensen om haar heen lopen als schimmen voorbij. De vrouw heeft heel duidelijk shoppingbags in haar hand. De tasjes zijn in tegenstelling tot de vrouw duidelijk zichtbaar


En toen was het er opeens. Ik zat thuis nog wat te sleutelen, hannesen en werken aan de poster en zat eigenlijk maar wat te doen, toen ik opeens uitkwam bij een heel aparte compositie. Daar heb ik titel en tekst bij gedaan en voilà! De uiteindelijke poster!
Natuurlijk heb ik hem naar de rest van PR doorgestuurd om te kijken wat zij van de poster vonden en na hun goedkeuring heb ik hem ook naar de rest van de groep doorgestuurd. Zij waren, gelukkig, laaiend enthousiast. Dat vond ik erg fijn en erg gaaf omdat ik zelf ook ontzettend trots was op het eindresultaat. Daarbij was ik opgelucht dat mijn harde en lange werken tot diep in de nacht niet voor niets was geweest.

Het eindresultaat van de poster, flyer en met enige aanpassing ook de dvd hoes, staat bovenaan dit stuk, zoals u vast al gezien had..

Tevens wil ik hierbij meteen aangeven dat ik een consequent groepslid ben geweest. Er kon op mij vertrouwd worden, ik stond altijd klaar voor mensen en dingen, ik was flexibel, ik hield contact via de mail of sms als er iets misging (vertraging van de trein), als ik ergens hulp bij nodig had, iemands mening ergens over wilde weten, een algemene mededeling had en ga zo maar door. Daarbij was ik er altijd (op 1 donderdag na maar dat was met een goede reden) en aanwezig op de afgesproken tijden (zelfs in Tilburg terwijl er werd verwacht dat ik niet zo komen omdat ik van ver moet komen en zelfs als er om 8.30 uur bij Broet afgesproken was en dat betekende dat ik een trein eerder moest pakken en dat dat dus de trein van 6.50 uur werd.).
Hier stond ik zelf stiekem ook wel een beetje van te kijken. Ik ben absoluut geen ochtendmens en vind het dan ook vreselijk om op tijd naar bed te gaan zodat ik er vroeg weer uitkan. Nu ging dat eigenlijk (redelijk) soepel. Voor mij was en is dat een teken van motivatie. Een teken dat ik toch echt wel plezier had in het hele filmproject en alles wat daarmee te maken had en een teken dat ik me er echt wel voor wilde inzetten. Schouderklopje voor mezelf..

Leermomenten. Toen ik dit woord zag staan dacht ik, om eerlijk te zijn; zijn die er dan?! Ik heb ontzettend veel lol gehad in het maken van de film en that’s it. Maar als ik er nu zo over na denk en erover typ dan merk ik toch wel dat ik best wat geleerd heb. Niet alleen over mezelf, over samenwerken binnen een groep en communicatie maar ook over het begrip film.
Als ik kijk naar de hoeveelheid werk die er gaat zitten in het maken van een film van 10 minuten en hoe dat eruit ziet in de montage, dan kan ik me ook voorstellen hoe dat bij een ‘echte’ film eruit ziet, waarom dat zo lang duurt en zoveel tijd in beslag neemt. Het was een hele nieuwe ervaring om zo in contact te komen met film.
Nu wordt er natuurlijk gedacht dat ik de andere drie onderwerpen oversla maar, wees gerust, dat is niet zo. Over mezelf ben ik zowel pluspunten tegengekomen als verbeterpunten. De pluspunten heb ik hierboven al genoemd maar de verbeterpunten wil ik graag nog even, kort maar krachtig, toelichten:
• Met mijn afwachtende en observerende houding waarbij ik meestal erg stil en teruggetrokken ben, kan ik mensen een verkeerd beeld van mezelf geven. Zo kreeg ik een mailtje van iemand die bang was dat ze mij zouden vergeten en de vraag of ik me wel fijn voel binnen de groep. Dit was aan het begin van dit blok waarbij mijn zojuist beschreven houding vaker voorkwam. Ik vind het erg jammer dat mijn houding/manier van doen soms zo gezien of ervaren wordt. Meestal ben ik mij daar zelf namelijk niet zo van bewust. Aan de ene kant vind ik dat ook niet zo erg omdat dat nu eenmaal mijn manier van doen is maar aan de andere kant wil ik niet die indruk wekken die werd beschreven in die mail. Zo ben ik namelijk niet en zo wil ik ook niet gezien worden. Dit heb ik ook duidelijk gemaakt in een mail terug. Een verbeterpunt hierbij is om me bewuster te worden van mijn houding en dan met name bewust te worden van de uitstraling van mijn houding, hoe die overkomt op andere mensen, wat voor indruk ik wek.
• Ik kan niet heel goed tegen kritiek (Dit is persoon en situatie afhankelijk.), ook al sta ik er wel open voor. Nu moet ik zeggen dat ik verder niet veel tot geen kritiek heb gehad maar wel vaker heb gehoord dat ik mijn mening goed moet geven of dat andere mensen ervoor gingen zorgen dat ik plaats kreeg om wat te zeggen. Vast erg lief en goed bedoeld maar wat ik al eerder zei, als ik iets wil zeggen dan doe ik dat ook echt wel. Jammer dat ik dit niet goed heb kunnen overbrengen naar de rest van de groep.
• Als ik ergens commentaar/kritiek op geef dan komt dat vaak, onbedoeld, nogal bot en lullig eruit. Hier moet ik op letten en aan gaan werken.

Mijn leermomenten van samenwerken binnen een groep:
Ik ben vaker nogal wantrouwig naar mensen toe. De mensen binnen mijn groep hebben dit wantrouwen niet waargemaakt. Zij hebben me juist geholpen. Ze hebben me de ruimte gegeven om mezelf te kunnen zijn, om mijn eigen mening en gevoelens te kunnen uiten, ze hebben me vertrouwen gegeven en ik heb ze mijn vertrouwen gegeven. Eigenlijk stond iedereen gewoon klaar voor elkaar, werd er geholpen waar geholpen kon worden, werd er hard gewerkt maar ook plezier gemaakt en dan heb ik zoiets van; samenwerken is eigenlijk zo gek nog niet. Je leert andere mensen kennen, komt in aanrakingen met ideeën, gevoelens en inzichten van andere mensen en ga zo maar door. Volgende keer misschien eerder mijn vertrouwen in de rest geven..

Mijn leermomenten omtrent communicatie:
Het is mij maar weer gebleken dat communicatie ontzettend belangrijk is. Het is ontzettend belangrijk dat als je binnen een groep samenwerkt, je elkaar op de hoogte houdt, zegt als er iets is, elkaar aanmoedigt, praat over dingen, etc. Je hebt het overal en altijd nodig. Communicatie; mondeling/verbaal, schriftelijk, non-verbaal, het maakt allemaal niet uit. Als het er maar is want zonder (goede) communicatie loopt alles in de soep en gaat gewoon heel veel mis. Een goed voorbeeld was dat gedoe met Gabor. Misschien als er betere communicatie was geweest dan was dit alles niet gebeurd en niet nodig geweest. Het is zo zonde dat een miscommunicatie ervoor zorgt dat iemand uit de groep stapt.

Aandachtspunten wat betreft timemanagement.
Volgende keer moeten we een strakker tijdsschema maken en ons daar ook echt aan houden. We hadden nu wel afspraken maar deze waren er pas laat omdat we eerst veel te lang hebben gedaan over het kiezen van een thema. Zonde van de tijd want daar kun je wel tot in de eeuwigheid over blijven discussiëren. Het zou verstandig zijn als er dan iemand is of dat er 1 persoon wordt aangewezen die de knoop uiteindelijk doorhakt en die ook echt de tijd in de gaten houdt. Tevens is het hebben van 1 aangewezen leider/teamcaptain ook niet onverstandig.

Om toch nog maar even op die theoretische concepten terug te komen..
In de les van Gerard Elschot zouden we het gaan hebben over drie methodieken die je kunt gebruiken om te brainstormen. Uiteindelijk hebben we er eentje behandeld. Dit was de methodiek waarbij je een thema krijgt, je iets op papier zet, het blaadje vervolgens doorgeeft en de volgende daar dan het eerste wat bij hem opkomt onderzet. Dit doet elk persoon uit de hele groep en uiteindelijk heb je daar dus heel veel dingen onder elkaar staan op verschillende blaadjes. Onze groep bestond uit twaalf mensen. Er waren dus twaalf briefjes met op elk twaalf begrippen/zinnen over het thema en volgend op het vorige begrip op het blaadje. Daar kwamen hele leuke en aparte dingen en ideeën uit maar ook zaken die helemaal niets met het thema te maken hadden. Bijzondere en vernieuwende vorm van brainstormen vond ik.
Daarnaast bestaat er ook een methodiek die de superheldassociatie heet. Deze methodiek gaat als volgt: stimuleer je eigen fantasie door in de huid van een stripheld te kruipen. Hoe zou jouw stripheld het probleem oplossen? In stripverhalen is alles mogelijk, een handig uitgangspunt om buiten gebaande paden te treden. Helaas nog geen gebruik gemaakt van deze methodiek. Misschien een idee voor in de toekomst.

Ook al was de aangeboden tijd erg krap, gingen er flink wat mensen gedurende het project ook nog eens naar Bosnië en was er op het begin een negatieve obstakel in de weg, we hebben het gered! Samen zijn we tot een ontzettend mooi eindresultaat gekomen. Een goede film, super making-off, mooie poster, flyer, dvdhoes, gewoon helemaal te gek! Zeker na het winnen van de Broet-bokaal! Super, super, super!
Een bijzondere ervaring die niemand ons en die niemand mij meer afpakt!